THE BEAT OF MY HEART

The Beat of my Heart


The day I met a man like you
Clearly my heart knows what to do.
I accepted the fact that it is you
How my longing grows for you to see me through.

I'm in the zone whenever we talk,
Silly time flies so fast, gees why can't it walk?
Everyday my life feels so stormy,
But in a good sense of feels, yeah that's a  contrary.

Days and nights of conversations,
Dealing with surprising revelations
I opened up my door of deepest soul
As you reached out and let me in your world.

How happy I am to be with you
Knowing that you are for me too
Love is not a game for us to play,
We're too old for that, so they say.

Nil, the beat of my heart is you
Believe me, my love, because it's true.
You are the one I love and cherish
For months to come, it will not perish.

THE LAST MYSTIC

REWRITING MY VERY FIRST FANTASTORY 

THE LAST MYSTIC (by.Purplelavender)

A guardian who lost his memory. An heiress to a mystical power. Enemies after them. A love unveiled.

She is standing on the edge of a cliff when she heard someone calling her name. “Devon" the voice said. She turned her back and saw James standing a few feet away from her. He reached for her but a strong wind blew and she was surprised by it. A loud thug, a man and a woman suddenly appeared. The woman have red flowing hair, she is wearing a short black dress with a cape on it, and knee-high boots. While the other is a blond man who is wearing an all black garments with a cape too. Their eyes are red with fury.

“We want her dead” the man pointed at Devon who is struggling to keep her  balance. She is so near the edge and one wrong move, she will definitely fall.  

“Yes we want her dead” as the woman shouted the words, the earth started to shake, the man pointed to Devon’s place and the rocks suddenly collapsed. Devon fell together with the burning rock.

“Devonnnnnnnnnn… No!!!” she heard James shouting while the two other laughing.

“Ahhhhhhhhhhhhhhhhhhh.” She shouted as she plunged deeper towards the bottom of the cliff, towards her death.

*****

“Hey, sleepy head wake up.” James said as he taps Devon on the shoulder.  He found her on their favorite spot – the big acacia tree. She is sleeping while leaning on the big trunk. They usually go to the place to think and to just talk about some matters. He heard her scream and he rushed to wake her up. Devon opened her eyes, gasping for air. “James, oh James!” she said and hugged him.

“Whoa, what’s the matter. I don’t usually get a hug from you unless you’ll ask something from me.” He joked.

“No, James. I had a dream, a very bad dream.” She looked at him and continued “ It’s the usual James, you, me and two other people. This time, they managed to kill me.”

He felt that strange feeling again upon hearing what her nightmare is about. She is right, she had been dreaming of those things since they became friends. He glanced at her and she saw her sketching something. Curiously, he leaned towards her and saw faces, fierce faces that brought a nauseating feeling to him. 

“It’s them James, “ she gave him the sketch. He studied the faces thoroughly. As he look on the woman’s eyes, he felt his head aching. So painful, he lost hold of the sketch pad. He kneeled on the floor while holding his head. Devon rushed to his side, he can hear her say “James, what happening to you?”

“Arggh.” He said. He tightly shut his eyes, memories came rushing. 

Him on a castle, a training ground. Wind, fire, water and earth… A beautiful face. Protect. Him talking to a bearded man. Him, riding on a big bird. A strong thunder, red hair with red eyes. Fire burning hands…. Him falling from the big bird. Darkness…. “James” he heard Devon calling him that name.

 James? He is not James… he is Elixair, Guardian of the Mystics. All the memories suddenly came back. He was sent to the mortal world to look after the last heiress of the Mystics. The only one who can defeat the Pyros – an evil tribe who vowed to kill all the Mystics.  

“James are you alright? You look pale.” She said. He stared at the beautiful face again. The girl he needs to protect against the Pyros. He was ordered to give her the “Sanibara”. It’s a ring with sapphire and ruby stones on it. To mortal eyes they can see it as a stone-studded ring, but in their world it’s the most sacred thing with the image of a Phoenix. It’s only given to the heir/heiress of the Mystics. The Guardians had been working hard to locate the last heir/heiress and their only hope against the Pyros.  Until they found Devon, the daughter of Catalina and Ammarico, the Magnificent Two who bravely fought against the Pyros. The peaceful environment they are experiencing in Myrandia is because of Devon's parents. Until their last breath, they offered their lives to protect the village. 

According to the elders, they managed to send their daughter “Samirah” in the mortal world with the help of a friend. When the Pyros learned about the last heiress, they did their best to look for the girl. Then another memory, an old woman wiping his face and telling him that she found her on the shore. It’s Aunt Aida, the woman who gave him the name James and the one who adopted him.

***
“Hey James, you’ve been quiet for a while now. Tell me what’s the matter?” she asked him. She noticed that he had been thinking. She saw the knot on his forehead as sweat streams his face. She had known him for almost a month now. He is a transferee in their school and she is his only friend.  And at the start of their friendship, nightmares didn’t fail to visit her anytime it wanted. James looked at her, then finally he spoke “I’m fine Devon,  I think I already know them.”

“Huh? Who are they?” but he ignored her question. “Happy 18^th Birthday Devon. Come with me, I’ll buy your birthday present. You choose, I’ll pay.” He said and laughed. “Thank you James, I thought you didn’t know.” She shyly replied.

He smiled and held his hand to her. “I want to give you another present aside from the one I will buy for you,” James said. He took something from his pocket and gave the ring to Devon. “Here, can you wear it now?” Devon looked at the ring, a very beautiful ring with stones on it. “But James, its expensive. I won’t accept it. And, why there’s a phoenix on it?”she curiously asked. James looked hard at Devon and said “You have to wear it, it’s yours.” He took her right hand then put the ring on Devon’s index finger. “Let’s go.”James said again.

She was about to remove his hand from hers when he held it tight. She looked at him and she saw James staring at her. She felt her heart skip a beat while looking at the handsome face. She knew from the start he is special to her. But what is important, they are good friends. She will always be there for him no matter what. Devon just let James hold her hand. Together they walked their way out of the school. She doesn’t know what she wants for her birthday. A PS3? She naughtily thought of the expensive game gadget or the cheaper one, a Gameboy instead? “No” she said to herself. “His presence is enough for me.” As she thought about it, she gave James a quick glance. His handsome face, his brown eyes, his boyish grin. Her friend James is exceptional.

****

“We need to find her before she can explore her power! The idiots didn’t do their jobs so its just right to kill them” the red haired girl exclaimed with anger. The woman gritted her teeth and looked down where she can see the city. They are riding a big ball of fire that doesn't burn their bodies. They are the Pyros, known for their ability to use fire. Anelesha’s head jerked to the north, her eyes burned with fire. “I can feel the Sanibara, it’s just around the corner” she can sense the striking power coming from the ring. She raised her right hand and pointed to the north. “There” as the word came out from her mouth, the ball of fire fly towards the north. A grin formed on her lips “this is the end, I can feel it Ivandresh.”

 Surging towards the strong power, Analesha knew that the person they are looking for is on that direction. The Sanibara, the last heiress.” There’s a force that is similar to those of Guardians,” she looked at Ivandresh “do your summoning, we need all the back-ups we can have.”

The sun is starting to set, Devon looked up to see the clouds change its colors. 

“It’s lovely, isn’t it?” James asked her. They are passing through a clearing to get to the superstores. In their province, it’s safe to just walk to the place. “Yes, I’m so fascinated with the clouds, the sky and nature. I don’t know, but sometimes I feel that I can understand them.” She is still looking in the sky so she didn’t see the expectancy in James’ face. He was about to answer when he feels heat, a kind of heat coming from an erupting volcano. “Stay on my back, Samirah” he said unmindful of the name he called her.

“Who’s Samirah, James? I’m not-”she wasn’t able to finish what she’s saying because James moved in front of her. All happened so suddenly, Devon saw balls of fire approaching them. It’s red blazing color will hit them in no time. Devon shouted, while James stood still. “Stay on my back Samirah” James repeated.

She closed her eyes and braced herself for their death, they will burn she is sure about it. They cannot do anything about the blazing fire flying towards them. Moments passed but she didn’t feel any burning pain in her body. She opened her eyes and was blinded by a light, she looked at James. Bewildered, she saw James’ hands held up high, a shield-like light covering them and the balls of fire dispersing when it hit the shield. What shocked her more is James himself, he is not James anymore for he transformed in his Guardian form. He is wearing a golden breastplate and a big sword on his back.

“James, what’s happening?” She looked around and saw the creatures in her dreams. Larger than life, their eyes are fiercer than in her dreams. The woman’s hair is red with fire. Her beauty is extraordinary but she is frightening. The man on the otherhand looked calm, a kind of calmness that immobilize her senses. She became more afraid when she saw a number of creatures riding in ball of fires. She touched James on the shoulder. James looked and she saw sweat streaking from James face. The shield is breaking, she can already feel the heat. Then a loud bang, three pairs of ugly creatures exploded and became dust. 

Her brother Bret who is dressed like James and a beautiful woman with white flowing hair, blue cape and a big wand arrived.

“We’re glad that you finally remember everything Elexair,”she heard her brother said. She is becoming more and more confused because of the names she is hearing. “I am Friszhia, the holder of the Wind and this is Elomio, Elexair. We came to help you bring Samirah in Myrandia.” The woman said.

“Bret brother, what’s happening?” they are no longer protected by James’ shield. Friszhia summoned a wind wall to protect them. Analesha’s burning red hair grew brighter. “We won’t allow you to bring her in your land, we will finish you all!” she throw a ball of fire in their directions and the others follow her lead to continue their attacks. “Elexair, stay with Samirah inside my wind.” Friszhia said.

“Elomio, we need to fight them before they can get their filthy hands on her”. They crouched and positioned themselves, Devon saw how they fly outside the shield. Slashing and breaking every fire that comes their way. Her brother is battling with an ugly one-eyed creature who is carrying a torch. She also saw how big and shiny the sword Bret is carrying, like James, light is coming from his body. The beautiful woman is fighting gracefully with the red-haired girl. Suddenly James said:

 “Its time Samirah, you have to know the truth about yourself. Bear in mind that you are the only hope of your kinds..”James said. He told her about the Mystics, her “parents”, her fate and the “Sanibara”. She raised her right hand and stared hard at the ring. The Phoenix eyes became blue and she felt strong as if she is being possessed by something. 

“You are Samirah, the last Mystic. Great power is within you. Your fate is Myrandia’s hope.” James told her. “I don’t know Elexair but I can feel that I have to fight them.” Thirsty and hungry of the unknown, she pointed a finger to a tree and the branches became alive. Its trunks embraced the nearest Pyros and the creature became dust too.

“Noooooooooooo!!!”  Anelesha screamed because she saw what Samirah did. 

“Kill the Mystic! Kill them all!” fire after fire, she aimed to Friszhia and Elomio. Elexair saw Ivandresh charging to Elomio he said, “whatever happenes, stay on the Wind, Samirah. Take care” he touched her face and disappeared. Sword to sword, slash after slash he battled against Ivandresh. Looking at the battlefield, she can say that her “friends” will be defeated anytime soon. 

Anelasha’s fire is so strong, Friszhia’s wind is getting weaker same as the light that comes from Elexair and Elomios body. She wants to fight, she must help them. Her instinct told her what to do, and the sweet voice talking inside her mind. “Fight for Justice daughter, follow your heart. It will know what to do.” She touched the wind shield and slowly it enters her body. It became her, the wind is hers. She took a step forward and closed her eyes.

“Samirah!” Elexair shouted while he hurriedly run to Samirah's way, because Anelesha fired in her directions while riding a fiery dragon. Ivandresh managed to summon the “Imperio” a fire burning dragon and the most dangerous and powerful creature of all Pyros. She opened her eyes and saw Elexair lying on the floor, his light vanished and his breastplate shattered. She run towards him, tears flowing from her face. 

“James, oh James.” she said. “Don’t cry Devon, I’m alright. My duty is to protect you Mystic. I am your Guardian.” He closed his eyes as Devon cried in his side. 

“Samirah, don’t worry about him. Soon he will be alright.” Friszhia said. She too is becoming weaker. Her eyes surveyed the place to look for Elomio who is struggling to fight three Pyros at the same time. She needs to do something. They are only four against a number of enemies.

She stood up, held up her hands, her eyes became a cold blue – the Sanibara glows. 

“I am Samirah, daughter of  Catalina and Ammarico, the last Mystic” as she said the words while walking, her body emits a blue fiery light. 

“I am the fate and hope of Myrandia, I am the future of the land you once tried to destroy  I am the Sanibara. Defile my people again and you will receive the fury of the Phoenix!” she shouted. 

 Samirah uttered a prayer and all the trees came to life, branches crawling on the Pyros’ bodies. 

“I command the water spirits to extinguish the fire” thunder boomed and rain poured, the enchanted water blasted all the fire and some creatures became dust in no time. Some Pyros managed to put a shield on them. Anelesha shielded the Imperio against Samirah’s attack. The crystal rain stopped pouring. Half of the enemies had been defeated by Samirah’s power.

Samirah looked in Elexair’s location She saw him standing together with Elomio and Freszhia. She smiled because the lights coming from their bodies has become stronger. They are ready for the final battle. Guardians and Mystic against the evil Pyros.  She waited for them to reach her, side by side, their mystical powers combined they will surely win. “For Myrandia, finish all the Pyros.” Samirah shouted. Her blue light grew stronger, a large blue Phoenix came out from the Sanibara. She get on the Phoenix and fly to battle the evil Imperio. Fire after fire, blue and red fire coming from Samirah and Anelesha. Elomio and Friszhia finished the remaining Pyros, Elexair’s sword on Ivandresh head before it became dust. The battle is just between Samirah’s Phoenix and Anelesha’s Imperio. 

“I will kill you Mystic!” Imperio breathed fire but The Phoenix avoids it. Samirah stood up while riding the blue Phoenix, hands raised on both sides

 “For Myrandia! For my parents and for all the Mystics and Guardians. Spirit of Water, Wind and Earth be unto me.” her words thundered in the whole place, strong wind, water flooding and the earth shaking. Her blue Phoenix became red and became bigger. “Chronos sacaros evictus! Die Pyros,die!” Samirah and the Phoenix both fired in Anelesha’s directions. Crystal hue filled the the whole place. Elexair, Elomio and Friszhia were all waiting for Samirah's victory.

A loud bang and a blinding light, then there’s silence.  Anelesha and its Imperio is defeated. Samirah is standing still and the Sanibara is still glowing. 

“It’s finished, we won.” She heard Elomio said.

 “We have to bring you to Myrandia where you belong Samirah.”Friszhia told her. She nodded and looked at Elexair who is staring at her. 

“You are extraordinary Samirah. He said. “Thank you James. Why did you do it?” she asked. “Did what? I told you that’s my duty. To guide and guard you. 

And I couldn’t bear to see you in pain Devon.”He embraced her tight. “Come home with us Devon, I will be your Guardian forever. You are my Mystic, my Samirah.” Devon just smiled at him, she knew they have all the time in Myrandia to love and protect each other. 

Fin.

It Started with a Wink (A Valentine treat for JAEVON GEMS)

IT STARTED WITH A WINK

“Pare kasal na si Ella, it’s time for you to move on. Kalimutan mo na sya.” Iritadong wika ni Eiffel sa kaibigang si James. Naaasar na sya sa paglulugmok nito sa sarili dahil ang babaeng matagal nitong niligawan. Bigo ang kaibigan nya. In short, basted na may interest pa – at yun ay ang tuluyan nitong pagpapakasal sa Amerikanong boyfriend nito.

“You know man, its easy for you to say that kasi hindi ikaw ang nasaktan.” Puno ng hinanakit na sagot ni James sa kaibigan. Matagal nyang inasam, itinanggi at inilagay sa pedestal ang paghanga nya kay Ella. Kulang na lang nga ay literal na sungkitin nya ang mga bituin at buwan upang ialay dito. Kasalukuyang nageemote sya ng makaramdam sya ng sakit.

“Aray!” daing ni James dahil binatukan sya ni Eiffel. “Masakit yun man!”

“E para tuluyang mawala na yang mga agiw, sapot at lumot sa utak mo. Tama na nga yang kadramahan mo  you’re turning to be gay!” umakto pa itong nandidiri sa kanya.

 “Alam mo pare, hindi naman love yung naramdaman mo dun kay Ella eh. Obsession lang yun, passing fancy – “ huminto ang kaibigan nya at umaktong nag-iisip “hmm, pero yung sayo eh hindi naman mabilis na passing fancy yun. Katangahan mo lang talaga na umabot sa isang taon mahigit ang pagsintang pururot mo dun sa mestizang anorexic na yun.”

Napahagalpak si James sa mahabang litanya ng kaibigang matalik na si Eiffel lalo na sa tawag nito kay Ella na mestizang anorexic. Pero tama ito, hindi ganon kalalim ang emosyon nya sa babae. He tried searching his heart, what he really felt pero wala ang sakit na dapat maramdaman ng isang nabigo. Ego lang nya ang nawasak hindi ang puso nya.

“Alam mo man, bilib na talaga ko sa logic mo eh. May tama ka,” huminto sya upang akbayan ang kaibigan “tara dun tayo sa dati, let’s celebrate my freedom from obsession!” sinundan nya yun ng isang nakakalokong tawa. “Bwahahahaha.”

Isa na namang malutong na batok ang natanggap ni James mula sa kaibigan bago ito tumawa. “Baliw ka talaga James Ramos, tara dun sa dati.” Sagot nito na sinamahan pa ng nakakalokong ngiti. Kababata at matalik na magkaibigan sina James at Eiffel at alam na alam nila ang likaw ng bituka ng bawat isa. SIya si James Ramos, gwapong teacher, clown, malambing, at punong-puno ng pag-asa na minsan isang araw dadating din ang babaeng pagtutuunan nya ng tunay na pagmamahal.  

*****

“Devon my darling, nagustuhan mo ba yung pinadeliver ko sayo ditong tatlong bouquets ng tulips from England?”

Naghikab muna si Devon bago sagutin ang pinakahambog na lalaking nakilala nya, si Santi. “Oo” tipid na sagot nya at wala na syang balak pang sundan iyon.

“Nagustuhan mo ba?” muling tanong ni Santi ngunit kibit balikat lang ang natanggap nito mula sa kanya. Muli syang kunwaring naghikab upang iparating dito na gusto na nyang matulog. Ayaw nyang tahasang bastusin ang lalaki dahil kapag ginawa nya yun, lintik lang ang walang latay mula sa mga matang nakamasid sa paligid. Mukhang nakapansin naman ang hinayupak kaya maya maya ay nagpaalam na ito.

“I have to go Devon my darling. I’ll send some flowers again tomorrow to lighten up your mood. Dream of me.” Pahabol pa nito bago tuluyang umalis. Nang narinig na nya ang ugong ng kotse nito ay saka siya nagsalita.

“Dream of me, yuck! Yuck! Yuck! Asa ka naman na I will dream of you, heller ayaw kong mabangungot! Duh!” wika nya at sinamahan pa yun ng kunwaring pagduduwal. Hila sa buhok ang naghudyat sa kanya na andito na ang mga buwitre.

“Ang gaga mo talaga. Bakit ba hindi mo kinakausap ng matino yung tao!” inis na wika ng Ate Kaye nya.

“Dapat nga nagpapasalamat ka dahil ikaw ang natipuhan ni Santi, wag ka ngang magfeeling dyan.” Satsat naman ng Ate Dindin nya. 

“Kailan mo ba sya sasagutin?” magkasabay na tanong ng dalawa.

“Alam nyo naman na ayaw ko sa kanya bakit ba pinipilit nyo ako. Bakit hindi nalang kayo ang magpaligaw at kayo ang sumagot.” Nakangusong wika nya.

“Aba Maria Devon marunong ka ng sumagot ha.” Galit na wika ni Ate Kaye. Alam na ni Devon ang kasunod ng mga sasabihin nito. Kabisadong-kabisado na nya ang mga salita ng kanyang mga pinsan. Boss ng Ate Kaye niya si Santi at dahil naghahangad ang pinsan ng mas mataas na posisyon, kulang na lang ay ibugaw sya nito sa lalaki.


 Mahigit isang taon na syang nakikitira sa mga pinsan simula ng maulila sya ng lubos. Lumuwas sya ng Manila upang makitira sa kapatid ng Nanay nya. Maganda ang pakitungo ng mga ito sa kanya kaso magmula ng makaalis ang TIta Carmen nya papuntang Singapore ay nagbago ang mga pinsan nya. Kung may kwentong Cinderella sa totoong buhay, malamang sya yun. Pero malapit na syang makawala sa mga ito, hinihintay na lamang nya ang paglabas ng lisensya nya bilang isang guro upang tuluyan na syang makapagturo sa mataas na paaralan. May mga naipon na din sya lingid sa kaalaman ng mga pinsan dahil binibigyan sya ng kanyang Tita Carmen.  Siya si Maria Devon Santos, ulila, maganda, pasensyosa, naghihintay ng magmamahal.

****

“Ayiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii! Andyan na si Sir Ramos girls!” tili  ng isang babaeng estudyante na nasundan pa ng sang katerbang kinikilig na hagikhikan mula sa classroom.

“Teka, maayos ba yung buhok ko?” tanong ng isa.

“Shocks, nawawala yung lipgloss ko dry na yung lips ko! Wahhhhhh.” Reklamo naman ng isa.

“Move over girls, kahit anong gawin nyo pang pag-aayos dyan hindi kayo mapapansin ni Sir Ramos dahil akin sya, akin!” wika naman ng isa.

“Ehemmmmmmmmmmmmmm!” eksaheradong tikhim ni James. Kanina pa sya nakatayo sa pinto at naririnig nya ang usapan  ng mga estudyante nya. Hawak nya ang 2^nd year at 3^rd year Filipino subjects. Hindi na bago sa kanya ang ganitong eksena. Minsan naisip nyang magtransfer sa All-Male school dahil naisip nyang masyado syang gwapo para sa mga estudyante nya. Napahagalpak sya ng tawa ng Makita ang pamumutla sa mukha ng mga dalagita.

“Good morning class.” Bati nya sa mga ito na nasundan naman ng pagbati ng mga estudyante. 


Umpisa na naman ng araw nya bilang isang guro. Huwaran, masipag at tumatayong ama sa kanyang mga estudyante. His friends never thought that he would be a Teacher. He is dedicated in his job and he sees to it that his students will learn something from him. Ginusto nyang maging guro, walang pumilit sa kanya.

SInumulan na nya ang aralin sa araw na yun. Sa mga dalagitang nadatnan nyang nag-uusap kanina nya ipinabasa ang isang maikling kwento. Napailing na lamang sya ng Makita ang palitan ng kinikilig na ngiti ng mga ito. Nagpapasalamat sya na kahit minsan hindi nagkaroon ng isyu o problema sa mga batang tinuturuan nya.

Katok sa pinto ang nagpatigil sa kanilang pinag-aaralan at nakita nya ang kanilang principal na si Mrs. Tancheco.

“Sorry to disturb your class Mr. Ramos, gusto ko lang ipakita kay Ms. Santos ang bawat room dito  sa ating school.” Paumanhin nito sa kanya. “Class, I want you to meet Ms. Maria Devon Santos, sya ang magiging English Teacher nyo simula bukas.” Pagpapakilala ng principal sa bagong guro.

Pasimple nyang pinagmasdan si Maria Devon. Morena, balingkinitan, maganda, at ang nakakuha ng atensyon nya ay ang magandang ngiti nito. Pinagmamasdan nya ang bawat buka ng bibig ng dalaga habang nagsasalita ito. 


“Patay ka James, bakit ka nakatitig?” tanong niya sa sarili. Kaya naman huling huli sya ni Devon na nakatitig dito.

“Uyyyyyyyyyyyyyyy, si Sir Ramos na love at first sight oh.” Narinig nyang tukso ng mga estudyante nya.

“Patay.” Muling bulong nya sa sarili bago binigyan ng kanyang signature na kindat ang bagong guro. Nakita na pa ang pamumula ng pisngi nito bago nya muling hinarap ang kanyang klase.

****

“Isa pang hambog.” Wika ni Devon sa sarili. Huling huli nya ang pagtitig ng nagngangalang Mr. Ramos sa kanya. Okay lang sana yun eh, kaso ang nakapagpairita sa kanya ay ang kindat nito. 


“Pero, subalit, datapwat, teka lang Devon, aminin mo kinilig ka!” tukso ng isang bahagi ng isip nya. Gwapo ang lalaki, matangkad at maputi. Tipong manloloko at nagpapaiyak ng babae. Muli nyang narinig ang bulungan ng mga estudyante.

“Ay si Mam Santos mukhang na love at first sight na din oh.” Sigaw ng isang binatilyo.

“Loveteam! Loveteam! Loveteam!” sigawan ng mga bata.

“Quiet!” maawtoridad na wika ng kanilang principal. “Bueno, mamaya na lang kayo pormal na magkilanlanan dalawa. Sorry sa abala Mr. Ramos.” Paalam ng principal.

“Sorry sa abala Mr. Ramos.” Ulit ni Devon bago tuluyang tumalikod. Ayaw na nyang muling lingunin ang lalaki dahil baka hindi na nya pagkatiwalaan ang sarili nya. “Hala ka diha, Maria Devon, nagdadalaga teh? Kinikilig?” usig na naman ng kunsensya nya. Pasimple nyang ipinilig ang kanyang ulo para mawala ang mukha ng lalaki sa isipan nya, lalo na ang mga kulay tsokolateng mata nito.

****

Tapos na ang lahat ng klase ni James at nag-ayos na sya ng kanyang mga gamit para umuwi. Maayos ang naging takbo ng buong araw maliban sa isa – ang pagkagulo ng isip nya. Ganon na ganon ang nangyari dati ng Makita nya si Ella. Hindi mawala sa isip nya ang maamong mukha ni Devon. Nabigo syang muling makita ito. Pero mahaba ang araw bukas dahil opisyal na itong magtuturo sa paaralang iyon.

“Don’t get yourself into another trouble Mr.” banta ng isang panig ng isip nya. Napailing na lang sya. Masyado ng malayo ang narating ng isip nya kaya hindi nya masyadong napagtuunan ng pansin ang disgustong nakita nya sa mukha ng dalaga ng kindatan nya ito.

“Utang na loob Santiago magtigil ka nga!” napalakas nyang sita sa sarili kaya naman napatingin sa kanya ang iba pang nasa Faculty Room ng Filipino.

“Hehe, may kinakabisado kasi akong kwento na gustong ibahagi sa aking mga estudyante.” Palusot nya bago tuluyang nagpaalam sa mga ito. Kinuha nya ang cellphone at idinial ang pamilyar na numero.

“Man, punta ka samin mamaya pagdating mo. Emergency!” wika nya sa kaibigan.

****

“Yes! Mama, Papa, May trabaho na ko! I’m officially a huwarang guro.” Makabagbag damdaming wika ni Devon habang kausap ang larawan ng kanyang mga magulang. Unti unting natatanggap na nya na wala na ang kanyang mga magulang at mag-isa na lamang sya sa mundo. Dali-dali nyang pinigil ang pagtulo ng kanyang mga luha dahil alam nyang hindi magiging Masaya ang mga magulang nya sa kinaroroonan ng mga ito kapag nakikita syang umiiyak.

“Okay, today is the day that I’m gonna be a great English teacher. Oha, Mama Papa English yun ha.” Patuloy na pagsakausap nya sa larawan. Kung makikita lang sya ng mga mahaderang pinsan nya, malamang iisipin ng mga yon na natuluyan na sya.

Naggayak na si Devon upang pumasok sa paaralan. Unang araw ng trabaho nya. Panibagong pakikibaka sa buhay.

Nawala ang ngiti sa kanyang mga labi ng maisip ang isang nilalang na ayaw na nyang makita ngunit imposibleng mangyari. Hindi sya agad nakatulog dahil nakasiksik sa isip nya ang mukha ng lalaking iyon.

“Utang na loob, Lord. 26 na ko para magkacrush pa ano ba!” nailing na wika nya.

“Okay,ngayon Maria Devon ayusin mo sarili mo at magtuturo ka pa. Learn the art of  Deadmadela. Yakang yaka mo yan.” Pagche-cheerup nya sa sarili. Sisimulan nya ang kanyang karera bilang guro sa araw na iyon at hindi sya handa sa mga komplikasyon.

****

“Hi, pwede bang makishare ng table? No choice na ko eh kahit nahihiya ako sayo. Look, wala ng pwesto oh. Baka sabihin mong nagdadahilan lang ako.”napaangat ng ulo si Devon at tinignan ang taong may mahabang litanya. Lalaki yun at mukhang alam na nya kung sino.

“Okay lang.” simpleng sagot nya. Hindi nya maiwasang mapangiti dahil sa defensive na pagpapaliwanag nito.

“Thank you Ms. Santos.” Tipid ding sagot nito at tahimik na umupo sa harap nya. Lunch break kaya matao sa loob ng canteen at wala naman syang magagawa kung umupo sa harap nya ang lalaki o hindi. Tahimik silang kumain at nakakabingi ang katahimikan nila sa gitna ng maingay na kantina.

“Ahm, ang first name ko nga pala ay James. Pwede mo ba akong tawagin lang na James?” basag nito sa katahimikan. Sa ibang pagkakataon ay maiinis sya dito ngunit sa paraan ng pagkakasabi nito ay muntik na syang mapahagalpak sa tawa. Dahil kakamot kamot ang lalaki sa batok at hindi mawari kung itutuloy ang sasabihin o hindi. Hindi nya mapigilan ang pagngiti ng makita ang ekspresyon nito. Ultimong batang nahuling nangungupit.

“Ay ngumiti sya oh.” Pukaw nito sa kanya.

Napatitig sya sa lalaki at pinagmasdan ito. Gwapo talaga si James at lalong lalo na ang mga mata nito.

“Miss ngayon ka lang ba nakakita ng gwapo?” pabirong pukaw nito sa kanya.

Tuluyan na syang napatawa dahil sa tinuran nito. Nawala na ng tuluyan ang inis nya dito noong nakaraang araw.  “Para tinignan ka lang noh. Nagtataka kasi ko kung bakit ka narito, I mean bakit ka naging teacher eh mukha kang macho dancer.” At muli niya iyong sinundan ng tawa. Magaan ang pakiramdam nya at nararamdaman nyang mabait ang lalaki.

****

Napuno ng mabining tawa ni Devon ang kanilang lamesa at hindi maiwasan ni James ang mapatitig dito. Naroon na naman ang pamilyar na tibok ng puso nya. Ang mabilis na pagpintig nito kapag napapatingin sya kay Devon. “Anak ng tinapa, Santiago tama si Eiffel” nasambit nya sa kanyang isipan.

Napahinto ito sa pagtawa ng mahalatang nakatitig lang siya dito. Their eyes met and for a moment it seems like the world has stopped to give them a chance to stare at each other. Hindi alam ni James kung paano muling bubuksan ang usapan. Sapat na bang mga titig lang nila ang naguusap? Tama bang wala syang gagawin paraan upang palawigin pa ang pagkakakilala nya sa babaeng unang kita nya pa lang ay nasisiguro na nyang magkakaroon ng parte sa buhay nya?  Naalala nya ang usapan nila ni Eiffel ng gabing papuntahin nya ito sa kanyang bahay. Tama ito, “love at first sight” nga ang nangyari sa kanya. He thought that that phrase is just a bull but now he’s experiencing it. Though its still early to tell that its really love. One thing is for sure – Devon is special.

Pareho pa silang nagulat ng marinig ang bell na naghuhudyat na tapos na ang lunch break.  Hindi na nya naituloy ang sasabihin kay Devon ng mauna na itong tumayo at umalis ng walang paalam. He always believe in the saying “Everything happens for a reason”. Nagpakasal si Ella sa iba upang matigil nya ang kahibangan nya dito. May darating sa kanya, o may dumating na. Kailangan nya na lang umaksyon. Nagawa nyang magpakahibang sa babaeng hindi nya naman minahal. Ngayon pang nakakilala sya ng isang espesyal na babae. Kaya nya.

****

Tapos na ang lahat ng klase ni Devon at pauwi na sya ng makitang may nag-aantay sa kanya sa labas ng paaralan. Isang pulang Jaguar ang nakaparada sa labas ng gate at nakasandal ang taong ayaw nyang makita.

“Anak ng Surf naman oh, anong ginagawa ng bangus na yan dito??” tanong niya sa sarili.  Mabilis syang tumalikod at balak nyang magtago muna sa Faculty room ngunit huli na ang lahat. Nakita na sya nito at narinig nya ang pagtawag ni Santi sa kanya. Inignora nya ang lalaki at patuloy na lumakad pabalik ngunit mukhang pinapasok ito ng kanilang gwardya dahil naririnig nyang papalapit na ang pagtawag nito.

“Hoy bakit nagmamadali ka. May tumatawag sayo oh.” Napatingin sya sa lalaking nagsalita. Tila kalalabas lang nito mula sa Faculty Room ng Filipino. Isang ideya ang pumasok sa kanyang isipan para matigil na ang mestisong galunggong na si Santi.

“James, Honey bakit ang tagal mo?” sinadya nyang lakasan ang boses nya dahil sigurado syang nasa likuran na nila si Santi. Tinignan nya ng makahulugan si James at tila naman naunawaan nito ang gusto nyang ipahiwatig. Kinindatan sya ni James bago ito magsalita.

“Eh Honey sabi ko naman sayo hintayin mo na lang ako eh.” Kinuha nito ang mga dala nyang libro. “Hmmmm umaakto talaga.” Pasimple nyang bulong dito.

“Devon, babe, ano to? Who’s that boy?” bakas sa mukha nito ang iritasyon.

“Oh hello Santi. Anong ginagawa mo dito?” kunwaring tanong nya. “Siya si James, ang boyfriend ko. Honey sya si Santi.” Pakilala nya sa dalawa.

“Boyfriend?! Kelan ka pa nagkaboyfriend?” galit na wika nito at marahang hinatak ang kamay nya. Nagulat sya sa sumunod na mga pangyayari ng kabigin sya ni James at itago sa likuran nito.

“Eh para ka namang nakakaloko pare eh. Wala kang karapatang itanong kay Devon kung kelan naging kami. At wag na wag mong kakaintiin ang girlfriend ko dahil handa kong isugal ang pagiging guro ko mabangasan ko lang yang mukha mo.” Seryosong litanya ni James. Nagpapasalamat sya dahil nakauwi na ang karamihan sa mga estudyante at hindi sila nakakatawag ng atensyon.

“I will see to it na makakarating to sa Ate Kaye mo.” Banta nito sa kanya bago sila tuluyang nilasan.

“Wew, muntik ko na yung sabunutan ha Devon.” Kunwa’y gigil na wika ni James ng masigurong nakaalis na ang sasakyan ni Santi. Napangiti na naman sya dahil umakto itong parang bakla.

“Sorry ha. Wala na kong choice para tigilan ako nun.” Hinging- paumanhin nya dito.

“Sino ba yun? Mukhang bigtime willtime ah.” Tanong ni James.

“Isang makulit na  manliligaw. Thank you ha, at least now, nalaman na nyang wala syang pag-asa. Hindi ko kasi masabi ng deretsahan dahil majojombag na naman ako ng mga pinsan ko.” Paliwanag nya dito.

“Hmmm, bakit di mo ikwento sa kin yan habang nililibre mo ko ng fishball dyan sa kanto hmm – “ ibinitin pa nito ang sasabihin, “My Honey”. Itinaas taas pa ng lalaki ang mga kilay nito. Napailing na lang sya dahil muntik na naman syang matawa.

“Okay “honey” – ginaya nya ang paraan ng pagkakasabi nito. “bilang pasasalamat na din sa pagtulong mo sa akin. Tara dun kay Manong.” Nakangiting wika nya. Alam nya malaki ang problemang idudulot ng pagpapanggap nya at nasisiguro nyang rambol mamaya pag-uwi nya. Ngunit mangangatwiran sya. Blessing in disguise na din na naroon sa paligid si James. May dahilan na para tuluyan na syang umalis sa bahay ng mga pinsan nya.

****

“Honey” sambit ni James sa isip nya. Natutuwa sya at natulungan nya si Devon na maiwasan ang hambog na manliligaw nito. Hindi na sya nagtataka kung bakit ayaw ni Devon dito.

Masaya ang naging pag-uusap nila ng dalaga. Tuluyan ng nabasag ang natitirang pader sa pagitan nilang dalawa. Sa bawat minutong lumilipas na kasama nya si Devon ay mas lalong gumagaan ang pakiramdam nya dito. Nakakahawa ang mga ngiti nito. Napaka bubbly ng personality ng dalaga taliwas sa unang impresyon nya dito. Katatapos lang nilang kumain ng fishballs, tukneneng at kikiam at nagpasya na silang umuwi. Taliwas sa sinabi nyang ito ang manlilibre, sya ang nagbayad sa mga kinain nila. Hindi nya Gawain ang magpalibre sa babae.

“Nabusog ako in fairness. Salamat ha.” Ilang beses na itong nagpasalamat sa kanya sa araw na yon.

“Kakahiya nga eh. Unang date natin fishballs lang napakain ko sayo.” Seryosong wika nya.

“Okay lang yan noh. Gusto ko nga yun eh. Tapos masarap yung sawsa – “ naputol ang sasabihin nito ng magring ang cellphone ng dalaga. Rinig nya ang sigaw ng nasa kabilang linya dahil inilayo ni Devon sa tenga nito ang cellphone. Mukhang galit na galit ang tumawag at hindi nito binigyan ng pagkakataon pang makapagsalita ang dalaga.

“Maayos pa tenga mo?” biro nya kay Devon.

Iiling iling ang dalaga bago sumagot. “Ayos lang naman. Ayun nagsumbong yung batang naagawan ng kendi. Hahaha.” Pabirong wika nito.

“Ihahatid na lang kita bawal tumanggi.” Hindi na nya ito binigyan ng pagkakataon na tumanggi. Sa ayaw nito at sa gusto ihahatid nya ang dalaga. Hindi nya hahayaang harapin nito ang mga pinsan na mag-isa. Naikwento na ni Devon sa kanya ang sitwasyon sa bahay na tinitirhan nito.

Kinuha nya ang kamay ng dalaga at inalalayan itong tumayo. “Let’s go honey. Show me the way.” Natatawang wika nya dito. Nagulat sya ng makatanggap na naman sya ng malakas na hampas mula dito.

“Aray! Nakakarami ka na ha. Ayoko na break na tayo boksingera ka pala.” Kunwa’y nagtatampong wika nya. Tatawa tawa lang si Devon habang nauna na sa sakayan ng tricycle.

Natutuwa talaga sya sa dalaga. Ay hindi pala tuwa lang, minamahal na nya ito. “Meron pa lang ganon, ilang araw mo pa lang nakikilala at wala pang isang araw mo nakasama ay mahal mo na agad.” Wika ng puso nya.

“Mr. Ramos pakibilisan lang po ang paglalakad.” Wika nito sa kanya. Nakangiti ang dalaga ngunit bakas sa mga mata nito ang kalituhan at pangamba. Ano pa man ang mangyari, tatayo sya sa tabi nito. Hindi nya iiwan si Ms. Santos.

****

Halo-halong emosyon ang nararamdaman ni Devon. Una, Masaya sya dahil sa taong kasama nya. Oo, naging Masaya ang araw na kasama nya si James. At ngayon, handa itong tumayo bilang “huwarang kasintahan” nya. Kakaiba ang sense of humor nito at wala syang ginawa kundi tumawa. Ilang beses nya atang nahampas ang lalaki dahil sa kakatawa nya. Pangalawa, excited sya sa paghaharap nila ng mga pinsan nya, ni Santi at ng “boyfriend” nyang si James. Pangatlo, kinakabahan dahil baka lumabas ang di kagandahang ugali ng mga pinsan nya. Napuno ng katahimikan ang loob ng tricycle dahil ni isa sa kanila ay walang nagsasalita. Kahit si James ay hindi nagpakawala ng mga jokes nito. Inererespeto ng lalaki ang katahimikan nya dahil alam nito ang nararamdaman nya sa mga oras na yun. Kung hindi pa sya kinalabit ni James ay hindi nya mapupunang nakahinto na ang tricycle sa tapat ng bahay ng Tita nya. Naroon nakaparada ang pulang Jaguar ni Santi. Nauna ng bumaba si James, inilahad ang kamay sa kanya ngunit tinanggihan nya dahil magbabayad sya.

“Ako na.” wika nito sa kanya.

“Wag kang magulo ako magbabayad nito.” Hindi tumitinging wika nya sa lalaki. Iniabot nya ang bayad sa driver at hinintay ang sukli.  Matapos magpasalamat ay umalis na ang tricycle.

Ngunit hindi nya inasahan ang sumunod na nangyari. Wala sa hinagap nya na magkakaganon ang sitwasyon. Hindi nya alam na nasa likuran lang nya si James at pagtalikod nya ay  tumama ang bibig nya sa labi nito. Aksidenteng nahalikan nya ang lalaki. Simpleng dampi lang iyon ngunit bolta-boltaheng kuryente na ang dumaloy sa katawan nya. Naramdaman nyang marahan syang kinabig ni James palapit dito. Napakabilis ng pintig ng puso nya. “Ano ba! First kiss ko to, utang na loob!” sigaw ng isip nya.
Marahang iginalaw ni James ang labi nito upang magawaran sya ng magaan na halik. Nakapikit lang si Devon dahil lumulutang sya. Ngunit naputol ang magic sa pagitan nilang dalawa ng marinig ang malakas na pabalibag ng pinto ng kotse. Agad na kumalas sya mula sa pagkakayakap ni James at tinanaw ang humaharurot na sasakyan ni Santi. Hindi na nya kelangan pang magpaliwanag dito. Mukhang nakita na nito ang mga kaganapan. One down, two to go.

“Hindi ko inakala na may itinatago ka palang kakatihan Devon!” galit na wika ng Ate Kaye nya. Tinignan sya nito ng puno ng hinanakit. “Kapag nawalan ako ng trabaho, kasalanan mo yun at hindi kita mapapatawad.” Binalingan nito si James, “at ikaw, kasama ka sa sisisihin ko kapag nagalit ng tuluyan sa akin si Santi!” huling wika ni Kaye bago nagmartsang pabalik sa bahay. “Walang utang na loob!” narinig nya pang sigaw ng babae.

“Nagpasya na kami ni Ate at nakausap na naming si Mama.” Iritadong wika ni Dindin sa kanya. Bakas din sa mukha nito ang galit sa kanya. Ngunit may iba pa syang nakikita sa mukha nito. Parang hindi pagkapaniwala at inggit. Nasaksihan ng mga ito ang nangyari sa kanila ni James sa harap ng kanilang bahay. Nakakahiya mang aminin, ngunit hindi nya pagsisisihan ang nangyaring iyon.

Hinintay nya ang susunod na sasabihin ni Dindin kahit alam nya na kung ano iyon. “Kunin mo na lahat ng gamit mo dito at bahala ka ng maghanap ng matitirahan mo. Dalawang araw lang ang ibibigay namin sayo.” Tinalikuran na sya nito ngunit mukhang may naalala at muli itong nagwika. “Goodluck sa inyo, lalo na sayo!” turo nito kay James at sinundan iyon ng nakakalokong ngiti.

Kibit balikat lang ang iginanti ni James sa tinuran ni Dindin. Sa buong durasyon ng kanilang argumento aymahigpit na hawak ni James ang kamay nya. Kaya kahit hindi ito nagsasalita, alam nyang kasama nya ang lalaki.

“Tapos na ang dramahan nila kaya bitiwan mo na kamay ko. Masakit na oh.” Biro niya dito upang basagin ang katahimikang namagitan sa kanila.

Nagulat sya ng muli sya nitong yakapin. Mas mahigpit, mas nagpaparamdam ng emosyon. Nang pagmamahal?  Naguguluhan pa din sya, ngunit ipinikit na lamang nya ang kanyang mga mata at ninamnam ang mainit at mabangong katawan na nakayakap sa kanya. “Umayos ka Devon.” Banta ng isang bahagi ng isip nya. Napangiti na lamang sya. Bahala na si Robinhood.

****

Hindi nya alam ngunit awtomatikong nayakap nya si Devon. Tama ang sinabi nito sa kanya kanina na palalayasin na ito sa bahay ng tiyahin. Mabuti na lamang at nakahanap na ng boarding house ang dalaga. Hindi alam ng mga pinsan ni Devon na matagal na nitong naplano ang ganoong sitwasyon. Proud sya sa dalaga dahil naging matatag ito sa lahat ng mga nangyari sa buhay nito.

“Tara.” Pag aya nya sa dalaga.

“Saan?” tanong ni Devon.

“Basta. Do you trust me?” balik tanong nya. Tango lamang ang isinagot nito sa kanya. Hudyat iyon upang pumara sya ng tricycle.

“Babalik tayo sa school?” tanong ni Devon sa kanya ng mapansin nito papunta sa paaralang tinuturuan nila ang daan. Hindi pa rin nya binibitiwan ang kamay nito.

“Hindi.”sagot nya. Sakto namang tumapat na sila sa lugar na pupuntahan nila kaya pumara na sya.

“Cool, may mini park playground pala dito.” Bakas ang aliw sa mukha ni Devon kahit na ilaw lang ng mga poste ang tumatanglaw sa kanila. Niyakag nya ang dalaga sa isang bench.

“Tignan mo yun.” Turo nya sa kalangitan ng makaupo na sila. “Ang daming bituin nagkikislapan. Andyan ang sagot sa tanong mo kung bakit ako naging isang teacher.” Tinitigan nya si Devon bago muling nagwika.

 “Andyan kasi sa mga bituin na yan ang pinakamagaling na guro na nakilala ko . Si Tatay. Dahil sa pagiging mabuti, huwaran at mapagmahal na guro nya sa kanyang mga estudyante ay nagustuhan sya ng hindi lamang mga tinuturuan nya maging ng mga magulang ng mga yun.” Huminto sya at muling tumingala sa langit. “At dahil din sa pagiging Teacher nya, namatay si Tatay. Dahil sa inggit ng isang kapwa guro, napatay si Tatay.” Naramdaman nya ang pagpatong ng kamay ni Devon sa kamay nya. Nginitian nya ang dalaga bago muling tiningala ang langit na puno ng bituin. “Nandyan si Tatay, isa sa mga bituin. Nagtuturo pa rin sa akin, nakagabay kapag dumidilim. Dahil sa kanya lumaki akong mabuting tao kahit na wala akong nakilalang ina. Sya ang insipirasyon ko. Kaya ayun, ako ay naging isang gwapong teacher.” Pabirong wika nya.

Tahimik lamang na nakatingin sa langit si Devon ngunit my ngiti sa mga labi nito. Pinagsiklop nya ang kanilang mga kamay. Inihilig naman nito ang ulo  sa kanyang balikat.

“You can feel it too, diba.” Tanong nya kay Devon.

“Yes.” Tipid na sagot ng dalaga.

“Masaya ako. Thank you for coming kahit na nagsusuplada ka noong una.”

“James.” Tawag nito sa kanya.

“Yes,Honey?” natatawang sagot nya. Nasasanay na sya sa endearment na yun. Natural ng lumalabas ang salita sa bibig nya. Sabihin ng mabilis ang mga pangyayari ngunit wala syang pakealam. Gagawa sya ng mga bagay kung saan mararamdaman ni Devon na espesyal ito. Hindi nya ipagkakait kay Devon ang panliligaw. The lady deserves to be courted properly. Gagawin nya yun dahil mahal nya si Devon. Mahal sa puso hindi lamang sa isip katulad ng nangyari noon kay Ella. At isinusumpa nya sa ngalan ng Tatay nya, gagawin nya ang lahat mapasaya lang si Devon.

“Maka-honey ka wagas na wagas ha.” sagot nito.

“E ikaw ang nagsimula nyan noh, ako pa sisisihin mo. Huwag nga ako Maria Devon!” ganting biro nya sa dalaga.

“Thank you.” Tinitigan sya nito at nabasa nya ang sarili nyang saloobin sa mga mata ng dalaga. “Let’s take it slow.”seryosong wika ni Devon.

Tango ang isinagot nya rito. Mas gusto nyang titigan ang magandang mukha ng dalaga.

 “Good!” sagot ni Devon at mabilis itong tumayo at hinatak sya.

“Aba, aba,aba,kala ko ba slow ha! Makahatak, nagmamadali. May lakad ka teh?” natatawang wika nya.

Natawa sya ng kindatan sya ni Devon at lalo pa iyong lumakas ng gayahin nito ang pagtaas-baba ng mga kilay nya.

“Luka-luka ka talaga.” Nailing na wika nya at inakbayan ito.

“Gutom na ko “honey”. Ilibre mo ko sa Shakey’s dun sa Timog!” paglalambing nito sa kanya.

“Aba demanding ka na agad ha.” Nakangiting wika nya. Hindi nya ipagpapalit ang kasiyahang nadarama nya ngayon.

Tumawa ito at sinumulang kumanta. “Sugar oh honey,honey..”

“You are my kind of girl, and you have me wanting you.. Oh sugar oh honey,honey” magkasabay na kanta nila. Para silang mga lasing sa kanto na magkaakbay na naglalakad at kumakanta. Kung may makakakita sa kanilang dalawa na co-teachers nila malamang maDA sila pero wala na yun sa alalahanin nya.

Narito kasama nya ang pinakaimportanteng tao sa buhay nya. Si Maria Devon Santos, si Mam Santos. Tama ito, uunti-untiin nila at hindi naman sya nagmamadali. Makasama lang ang dalaga Masaya na sya. At marami pang bagay na dapat ayusin si Devon sa ngayon. Napakahaba pa ng panahon at araw na ibibigay ng Diyos para sa kanilang dalawa. Panahon upang makilala nila ang isa’t isa ng lubusan.

Tama nga naman, “When destiny calls, destiny answers.” At naniniwala din sya na “What is meant to be, will always be.”

Siya si James, may panibagong bituin. Si Devon – ang kanyang “honey”.

FIN.

JSPI SERIES B1 - CAMAE in I WILL BE HERE

CAMAE

IN

I WILL BE HERE

NAME:                        CARLA MAY NATIVIDAD

AGE:                           22 YEARS OLD

FAVORITE COLOR:   BLUE

MOTTO:                      Everything happens for a reason.

“I will be here, if you feel like being quite. If you need to speak your mind, I will listen. ‘Cause I will be here.”

“Carla! Carla! Carlaaaa…” sigaw ng kanyang ina. Tinakpan nya ang kanyang tenga upang hindi nya marinig ang sigaw nito. Alam na alam na nya ang ibig sabihin ng tono ng kanyang ina kaya’t inihanda nya na ang kanyang sarili sa mangyayari.  Napailing sya sa sarili at bumuntong-hininga.

“So, ikaw na naman Carla May Natividad, ikaw na naman as usual.” Malungkot na wika nya bago tumayo sa pagkakaupo nya sa gilid ng kanyang kama. Sa edad na 22, parang hindi pang kabataan ang nangyari sa buhay nya. Napatingin sya sa family picture na nasa bedside table nya. She held back the tears as she looked at the happy faces on that photograph. Years ago, they were like that. The photo was taken when she was still 7 years old. Bakas sa batang mukha nya ang kasiyahan, nasa musmos na mga mata nya ang kinang at ang pakiramdam na nagmamahalang pamilya.

“Kuya, Papa…. “ ang pagpipigil nya sa pag-iyak ay nauwi na sa mahihinang paghikbi. Tahimik lang syang lumuha habang patuloy sa pagsigaw ang kanyang ina. Sanay na sanay na sya, sa loob ng nakalipas na 14 na taon ay ilang beses ng nangyari ang magaganap kapag lumabas sya sa kanyang kwarto.

Naagaw ang pansin nya ng mag ring ang cellphone nya. Binalewala nya lang iyon, hindi mahalaga kung sino ang tumatawag. Ngunit patuloy ang pagring ng kanyang cellphone kaya napilitan na syang sagutin ito.

“Thank goodness, akala ko ano na nangyari sayo.” Bungad agad ng nasa kabilang linya.

“Ayos lang ako, ayos pa ako.” Tipid na sagot nya.

“Dinig na dinig sa buong baranggay ang sigaw ni Tita Marina, nagtatago ka na naman ba?”

“No, binibigyan ko lang ng oras ang sarili ko. Lalabas na sana ko nung tumawag ka.” Sagot niya.

“Listen Cams, alam mo na ang gagawin mo kapag natapos ang pagkanta ng nanay mo ha.” Biro pa ng kausap. Napangiti siya sa terminong ginamit ni Jake. Alam na alam talaga ng best friend nya kung paano siya mapapangiti. Kababata nya ito at sabay na silang lumaki. Matanda lang si Jake ng dalawang taon sa kanya at ang kuya talaga niya ang kasing-edad nito. Somehow, Jake’s presence in her life lessened the loneliness she feels.  He is her bestfriend, her protector.

“I know, kaya ihanda mo na yung first aid kit ha.” Ganting biro nya.

“Hahaha, lagi namang nakahanda yun. Marinig ko pa lang ang ganoong tono ng nanay mo aba’y inilabas ko na agad.” Sagot nito sa kanya. Narinig nyang bumuntong-hininga ang kaibigan. “Cams tulad ng dati, be strong.” Huling wika nito bago pinutol ang tawag.

“Oo, tulad ng dati.” Malungkot na wika nya bago lumabas ng kanyang silid. “Brace yourself.” Wika pa nya sa sarili. Ganoon lang ang buhay nya. Nasa bahay lang sya lagi at gustuhin man nyang maghanap ng tarabaho ay hindi sya pinapayagan ng nanay nya. Hindi nya alam kung kasama iyon sa parusang ibinibigay nito sa kanya pero simula ng makatapos sya ng kolehiyo at sa tuwing magbabalak syang maghanap ng trabaho ay laging sampal ang nakukuha nyang sagot mula sa kanyang ina. Nangilid na naman ang luha sa kanyang mga mata, nagpapasalamat na lang sya dahil may nakahanda ng educational plan ang kanyang ama para sa kanilang magkapatid. Marahil kung wala, lumaki na syang mangmang. Siguro alam ng kanyang ama ang mangyayari kaya pinaghandaan na nito iyon.

Mabuti na lamang at nadiskubre nyang may talent sya pagsusulat ng mga nobela. Si Jake ang nagpursige sa kanyang ipadala sa mga publishing house ang kanyang mga gawa. Sa simula ay walang tumatanggap ng mga gawa nya ngunit dahil na rin siguro sa mga pinagdaanan nya mas lumalim ang kanyang pagsusulat. Doon siya humuhugot ng inspirasyon at may isang Jake na patuloy na itinataas ang confidence nya. Si Jake din ang tagahatid ng kanyang mga nobela at ang lalaki na din ang kumukuha ng tseke nya. Hindi iyon alam ng kanyang ina, kaya nag-iingat silang dalawa na huwag makahalata ito. Ang lahat ng nakukuha nyang bayad mula sa kanyang mga libro ay idinedeposito ng kaibigan nya sa bangko. Natigil na ang pagbabalik-tanaw nya ng makitang nakatalikod sa kanya ang kanyang ina. Humihithit na naman ito ng sigarilyo base sa usok na nakikita nya. Pinunansan nya ang luhang di nya namalayan na tumulo na pala bago lakas loob na hinarap ang kanyang ina.

****

“Mama,” bungad nya. Mabilis syang umilag dahil pagtalikod nito ay kasabay ng paghagis ng hawak nitong kopita. Kung hindi sya nakaiwas panibagong sugat na naman iyon sa kanyang pagkatao.

“Anong katangahan ang pinaggagawa mo at sinira mo yung mamahaling damit ng anak ko!” galit na wika ng kanyang ina habang lumalapit ito sa kanya. “Hindi mo ba alam kung gaano kamahal yun ha!” hinawakan nito ng mariin ang kanyang baba. “Siguro inggit na inggit ka kay Leslie sa magagandang damit nya. Well, my daughter deserves all those things hindi katulad mo na malas sa buhay ko!”itinulak sya nito kaya naman napaupo sya sa sahig. Kaya nyang tanggapin ang lahat ng pananakit nito sa kanya pero ang ipamukha sa kanya na mas mahal nito ang anak sa pangalawang asawa ay ang mas masakit tanggapin. She used to be her mother’s darling, lahat ng gusto nya noong bata pa sya ay ibinibigay ng mga ito. Until that fateful day happened, her life was changed.

Patuloy lang sya sa pag-iyak kaya’t hindi nya namalayan ang paglapit ng kapatid na si Leslie.

“Serves you right, ang tanga-tanga mo kasing maglaba. Kakapiranggot na dress lang hindi mo pa naayos ang paglalaba.Tanga!” nagmamalaki na wika ng kanyang 18 anyos na kapatid. Hindi sya ginagalang nito, ni hindi nga sya tinatawag na ate. At narinig nya minsan mula sa bibig mismo ng kanyang ina, na huwag na huwag daw sya nitong tatawaging ate.

“Les, leave your ate alone.” Wika ng Tito Alexis nya, ang asawa ng kanyang ina.

“Dad, pinagtatanggol mo na naman yan?” inis na sagot nito.

“I said leave Carla alone, go to your Mom.” Utos nito sa anak. Nagdadabog na umalis naman ang kanyang kapatid. “Are you okay?” tanong nito.

TInignan nya muna ang asawa ng kanyang ina. Mabait ito sa kanya bagay na lalong ikinaiinis ng kanyang ina kaya siya na ang umiiwas dito. Ayaw na nyang madagdagan pa ang galit ng nanay nya sa kanya.

“Opo, lalabas po muna ako.” Paalam nya dito at dali-daling umalis sa lugar na yon.

Patakbo syang lumabas ng gate nila at nakita nyang naroon na si Jake, nakasandal sa motorsiklo nito. Walang salitang inakay sya nito pasakay sa motor, bago ito sumakay at pinaandar ang motor. Nakalapat ang likod nya sa dibdib nito habang tinatangay ng hangin ang buhok nya. Tatlong bahay lang ang pagitan nila kaya naman mabilis silang nakarating sa tahanan ng mga ito.

“Cams!” bungad agad sa kanya ni Britanny, ang kapatid ni Jake. Tulad nya ay isa rin itong writer ng mga romance novels habang nag-aaral ng kolehiyo. Isa si Britanny sa pinakabatang writer sa edad na 20. Parehong sa JSPI sila nagpapasa ng mga nobela.  Kung si Jake ang lalaking bestfriend nya, si Tanny naman ang girlfriend nya.  Pagpasok pa lang nila ay niyakap na sya ni Tanny maging ni Tita Bethlehem, ang ina ng dalawa. Hindi na naman napigil ang luha nya dahil kapag naroon sya sa tahanan ng mga Castillo ay nakakaramdam sya ng pagmamahal.

“Okay ka lang ba iha?”bakas sa mukha ng ginang ang pag-aalala.

“Okay lang yan My, huwag kang mag-alala. Look, wala syang tama ngayon.” Nagbibirong wika ni Jake. Napangiti na naman sya sa simpleng banat nito. “Oh ayan, nagpadeliver pa ko para sa comfort food mo ha!” hirit pa ng lalaki bago inabot sa kanya ang chocolate sundae at French fries mula sa isang fast food chain. She felt good knowing that there are people who love her and make her feel special. Thankful sya dahil sa pamilyang ito, nararanasan nya paano mahalin.

“Thank you po Tita Beth, Tan.” Ganting yakap nya sa mga ito.

“Aba bakit ang poging tulad ko wala man lang thank you?” kunwa’y nagtatampong wika ng binata.

Tuluyan na syang natawa dahil sa kakulitan nito. Jake is simply the best, kaya naman mahal nya ito. Bigla syang natigilan sa reyalisasyon. Mahal nya si Jake oo bilang isang kapatid at kaibigan, tanging doon lang. Ngunit bakit sa puso nya, umaasam sya ng iba? Ipinilig nya ang kanyang ulo malaki na ang problemang kinakaharap nya saan nanggaling ang isiping iyon?

“Hoy, natulala ka na naman dyan. Huwag mo na munang isipin yun, tunaw na yang ice cream mo oh” turo ni Jake sa hawak nyang sundae.

“Salamat ha.” Tanging nasambit nya at iniiwas ang paningin dito.

“So, may drama na naman pala at as usual sayo ang takbo ng musmos na ito.” Sabay-sabay silang napalingon sa nagsalita at kitang-kita nya ang palitan ng tingin ng mag-inang Tanny at Tita Beth. Hindi din nakaligtas sa paningin nya ang pag-irap ng kaibigan.  Alam nyang inis na inis ito sa babaeng dumating, si Calsey isa sa mga kababata din nila. Napakaganda ng babae at kasing edad din ito ni Jake. Napagkakasunduan nilang magkaibigan na banggitin ang letrang l sa pangalan nito kaya ang tawag nila sa babae ay C-a-l-s-ey kahit na silent L lang dapat. Bagay na lalong ikinais ng maarteng babae.

“Hi Cas, anong ginagawa mo dito?” tanong ni Jake sa dalaga. Parehong practicing doctor na sina Jake at Cassandra sa parehong ospital.

“Just dropping by to give Tita Beth this cake. I baked it hope you like it Tita.” Maarteng wika ng dalaga sabay abot sa isang maliit na box sa ginang. Huling-huli  nya ang panggagaya ni Tanny dito pati na ang maarteng pagbuka ng bibig ni Cas. Hindi nya napigilang matawa ng mahina bagay na ikinataas ng kilay ni Calsey.  Nabanggit ni Britanny sa kanya na malaki ang inis sa kanya ni Calsey dahil kay Jake. Wika nga ni Tanny, feelingerang girlfriend ng kuya nya ang dalaga.  Kahit sya ay nagtataka din kung bakit hindi pa ligawan ni Jake ang dalaga dahil halata namang may gusto si Calsey sa binata.

“Thank you Iha hindi ka na sana nag-abala pa.” pilit na ngiti ni Tita Beth. “It’s okay Tita, basta para sa magandang ina ni Jake.” Pagmamalaking wika pa ni Calsey.

“Cams, tara sa kwarto ko. I’m sure hindi lulubayan ng isa dyan si Kuya.” Parinig ni Tanny bago sya hilain papasok sa kwarto nito. Narinig nya pang sumigaw si Jake ng “I’m coming” ngunit hindi nya na iyon sinagot. Nalilito sya dahil ngayon lang sya nakaramdam ng selos kay Calsey. Naiingit din sya sa dalaga dahil isa itong propesyonal na doctor bukod sa maganda ito.  Kahit kailan ay hindi sila naging close ng dalaga dahil laging diretso kay Jake ang tingin nito kapag magkakasama sila.

“Ang arte talaga,” naka-ingos na wika ni Tanny. “Yaan mo na yun, parang hindi ka na nasanay sa araw-araw na pagpunta nun dito.” Sagot nya sa kaibigan.

“Eh kasi naman kulang na lang eh sabihin ng harapan ni Kuya sa kanya na wala syang pag-asa. Pasalamat sya gentleman ang kapatid ko.” Tumalikod ito sa kanya. “Kung bakit kasi, hindi na lang kayo ni Kuya ang magkatuluyan eh.” Mahinang wika nito.

“Ano kamo Tan?” tanong nya dahil hindi nya narinig ang sinabi ng kaibigan.

“Wala, sabi ko kamusta na ang bagong book mo? Congratulations pala, nasa Top 5 best selling ka ulit.”pagbati nito sa kanya.

“Haha, kala mo sya hindi kasama sa Top 5, congrats sa tin.” Isa din sa best seller ang mga gawa ng kanyang kaibigan kaya proud sya dito na sa kabila ng pag-aaral at pagiging bata ay nakakagawa ang dalaga ng mga obra.

“Ano na, may kasunod na ba ang Best Seller na Ace of Hearts mo?” muling tanong nito.

“Yep, tinatapos ko na yung Moment of Truth.” Tipid na wika nya. Napalingon sya sa larawang nasa mesa ni Tanny. Kuha iyon noong graduation nya. Si Tanny, Tita Beth at Jake ang dumalo sa lahat ng pagtatapos nya. Hindi na naman nya naiwasang malungkot.

“Hey, nag e-emote ka na naman dyan.” Kalabit sa kanya ni Jake. Hindi nya namalayang pumasok ito sa silid. “Hoy Taling, bakit pinababayaan mong malungkot itong si Cam.” Sita nito sa kapatid.

“Wala po akong kasalanan Kuya.” Napapitik bigla ang dalaga. “Kuya, pwedeng magtanong?”

“Siguraduhin mo lang na  matino yang tanong mo.”

“Promise Kuya, at Cams pwede ka din sumagot ha.” Kindat ng kaibigan sa kanya.

“Go ahead make my day.”nakangiting sagot ni Jake bago tumabi sa kanya. Gawain na nitong kunin ang kamay nya at bigyan sya ng hand massage. Ngunit bakit naiilang na sya ngayon dito. Hindi naman pansin ng lalaki ang pagkaasiwa nya at patuloy ito sa pagmamasahe sa palad nya.

“Kuya, type mo ba si Calsey?” diretsong tanong ni Tanny.

“Eh di sana kung type ko niligawan ko na noon pa.” sagot ni Jake ng hindi tumitingin sa kapatid. Nakatuon lamang ang paningin nito sa palad nya

“Eh sinong type mo?” muling tanong ni Tanny.

“Secret.” Tipid na sagot ni Jake. Nakikinig lamang sya sa pag-uusap ng magkapatid.

“Pero may mahal ka na ba?” patuloy na tanong ng dalaga.

“Oo.” Binitiwan ng lalaki ang kanyang kamay at tumayo ito. May munting kirot sa puso nya ng sabihin ni Jake na may minamahal na ito. Selos na naman ba? Pero wala syang karapatan. Kapatid ang turing niya dito maging ito sa kanya.

“Bakit ba tanong ka ng tanong?” wika ni Jake. “Wala lang, Cams magugustuhan mo ba si Kuya bilang boyfriend?” tanong naman ng kaibigan sa kanya na ikinagulat nya. Hindi sya makaimik dahil sa mga oras na yun ay  naguguluhan na sya.

“Hoy Cams, sagutin mo yung tanong ko.” Pangungulit pa ni Britanny.

Nagulat na lang sya ng hawakan ni Jake ang kamay nya at akayin sya palabas. Mabuti na lang at iniiwas sya nito sa isang sitwasyon ngunit nakatulong ba talaga ang pag-iiwas nito sa kanya sa tanong ni Tanny o mas lalong nakagulo?

“Hoy bumalik kayo dito!”narinig nyang sigaw ni Tanny. “Uy, magtatanan na kayo?” pahabol pa nito.

“Baliw!” ganting sagot ni Jake dito habang pasakay sila sa kotse. Hindi nya alam kung saan sya dadalhin nito,at gumagabi na din. Siguradong katakot-takot na mura na naman ang aabutin nya sa kanyang ina.

****

“Saan tayo pupunta? Pagabi na baka I-lock na naman yung pinto namin.”

“Basta, doon na din tayo magdinner. Kalimutan mo ang mga pangyayari ngayong araw na ito. Gusto ko maging masaya ka.” Seryosong wika ni Jake.

Tahimik na binaybay nila ang daan at napagtanto nyang sa Roxas Boulevard ang daan nila. Manila Bay Boardwalk doon ang tungo nila nasisiguro nya. Napangiti siya dahil kilalang-kilala talaga siya ng binata.

“Nakita ko yung smile mo ha, tama ka. Doon nga,”sinulyapan sya nito ng tingin. “For dinner, you have to guess.”

“Hmmm, espesyal ba o kanto lang?” natatawang wika nya.

“Espesyal na kanto.” Sagot naman ng binata na bakas ang amusement sa boses.

“Fishballs!” sabay na wika nila na ikinatawa nilang pareho.

Ipinarada nito ang sasakyan sa isang bakanteng parking space. Tamang-tama lang ang dating nila, papalubog na ang haring araw. “Ang ganda talaga ng sunset,nakaka-kalma.” Wika nya habang nakatanaw sa pagsabog ng liwanag ng papalubog na araw.

“I know, look, I want you to be happy. This time, ayokong umiiyak ka kaya mag-enjoy ka habang narito tayo. Ask me whatever you want to buy, or eat or drink. Sagot ko lahat.” Nakangiting wika ni Jake.

Napakaswerte ng magiging girlfriend ng binata. Bukod sa gwapo ito ay napakabait pa. Kaiinggitan nya ang sinasabing minamahal nito.

“Uy sakto may fishballs,” hinawakan nito ang kamay nya at hinila sya sa fishball stand. “Manong eat all you can kami ha, and then sabihin mo sa kin magkano lahat.” Wika ni Jake sa tindero.

Para silang mga bata na nag unahan sa pagkuha ng fishballs. Simple lang talaga ang gusto nya sa buhay, at simpleng mga bagay din ang nakakapagpasaya sa kanya.

“Yum,yum ang sarap!” masayang wika nya. “Manong, the best ang sauce nyo ha.” Puri niya sa tindero.

‘Hoy, don’t talk when your mouth is full nga.” Kunwa’y sita ni Jake sa kanya.

“Tse, eh masarap eh. Inggit ka.” Tumatawang sagot niya. Tawa sya ng tawa kaya hindi nya namalayan ang paglapit ng kamay nito sa kanyang labi. Pinunasan ng mga daliri nito ang sauce na naiwan sa gilid ng bibig nya.  Huli na ng napatingin siya kay Jake kaya hindi nya nakita ang pagbabago ng expression ng mga mata nito. “Para kang bata kumain oh, ilang taon ka na ba at parang kailangan mo pa ng bib.” Biro ng lalaki sa kanya.

Irap lang ang isinagot nya dito dahil naging eratiko ang pintig ng puso nya. Bakit ngayon pa nabubuksan ang kamalayan nya sa mga katangian ni Jake. Masyadong wrong timing.

“Tara doon.” Hila nito sa kanya matapos mabayaran ang fishball vendor.  Kalat na ang kadiliman sa paligid, puno na ng nagkikislapang ilaw ang buong lungsod. Inalalayan sya ni Jake na makaupo sa isang bench na nakaharap sa Manila Bay. Tumingala sya sa langit at pinagmasdan ang pagpapaligsahan sa kislap ng mga bituin.

“Sometimes, I wish that I’m a star. Andun lang sa taas, kumikislap.” Wika nya. “Malaya lang silang lumalabas sa gabi, na kahit may ulan paglabas nila andun pa rin yung kinang.”

Narinig nyang bumuntunghininga ang lalaki. “Sabi ko walang emo ngayon, pero bakit nagda-drama ka dyan?” inakbayan sya nito at inihilig ang ulo nya sa balikat nito.

“I can’t help it. Kasalanan ko ba talaga ang nangyari sa pamilya namin Jake?” tanong nya sa binata habang patuloy sa pagdaloy ang luha nya.

“No, hindi mo kasalanan yun”

“Pero bakit patuloy akong pinaparusahan ni Mama?” ang munting iyak ay nauwi na sa hagulgol at naramdaman nyang yakap yakap na sya ni Jake.

“Shhhh, walang may kasalanan ng nangyari Carla.  Tanging ang Diyos lang ang nakakaalam.”  Hinaplos ng lalaki ang kanyang buhok. Ramdam na ramdam nya ang pagkakalapit nilang dalawa at napapanatag sya sa presensya ng lalaki.

Ilang sandali pang nakayakap lang ito sa kanya habang ibinubuhos nya ang lahat ng kanyang luha. Kumalas sya sa pagkakayakap nito at tinignan ito ng diretso.

“Ang swerte ng magiging girlfriend mo.” Wika nya.

Napangiti ang lalaki sabay punas sa kanyang mga mata. “Bakit mo naman nasabi yun?”

“Eh kasi pinabayaan mo kong basain ng luha at sipon yang mamahaling polo mo.” Nangi-ngiting wika nya.

Natawa ang lalaki at muling hinaplos ang kanyang buhok. “That’s my girl,ganyan nga. Pagkatapos mo magdrama magpakaloko ka na ulit.”

Inayos nya ang sarili at tuwid na umupo. “Kidding aside, kapag nagka-girlfriend ka na hindi mo na ko masasamahan ng ganito. Kokonti na din ang time mo para sa bestfriend mo dahil sigurado hindi yun papayag na nakabuntot ako sa inyo.”

“Teka nga, bakit parang tinutuloy mo ang tanong ni Britanny kanina?”

“Wala lang, napaisip lang ako. May possibility na ganon diba?”hindi agad tumugon ang lalaki kaya naman sinundan nya pa ng isang tanong. “Si Calsey wala bang pag-asang maging kayo?”

She heard him sigh once more before answering. “You’ve heard me earlier Carla May, nasabi ko na kay Tanny na wala dahil may mahal na ako.”

Hindi sya umimik dahil andon na naman ang munting kirot sa puso nya. Matagal na ba syang inlove sa best friend nya at ngayon lang iyon rumerihistro sa isip nya?

“Mahal kita.”napalingon sya sa sinabi ni Jake. Tama ba ang dinig nya sa sinabi nito?

“Yes, tama ang dinig mo Carla May. Mahal kita.” Hinawakan nito ang kanyang kamay at tumitig sa kanya. “You’ve grown before my eyes, and every year palaki-ng palaki ang pagmamahal ko sayo. At first sabi ko mahal kita tulad ng pagmamahal ko sa kapatid ko. Pero when you turned 18, doon ko naconfirm na mahal kita bilang isang babae at naiinis ako kapag sasabihin mo sakin na mahal mo ko bilang kapatid mo.” Mahabang litanya ng lalaki. Nakatingin lamang sya dito,hindi alam ang sasabihin.

“Gusto kong lagi kang masaya, at kapag nasasaktan ka mas doble ang sakit na nararamdaman ko alam mo ba? Minamahal kita na hindi ako umaasang mamahalin mo din ako, just being there for you makes me happy. I will be with you no matter what, mahalin mo ako ng higit pa sa kapatid o hindi, hinding-hindi magbabago ang pakikitungo ko sayo. Mahal na mahal kita Camae, kaya lahat ng pagpipigil sa sarili ko ay ginawa ko para hindi mo malaman ang nararamdaman ko. But I’m sorry, I can’t take it anymore, I know it’s not the right time but let me tell you again, I love you.”

Hindi nya namalayang umiiyak na naman pala sya. Hindi nya alam ang sasabihin kay Jake ngunit kung magpapakatotoo sya sa sarili aaminin nya ditong ngayon lang nya narealize na mahal din nya ito.

“I’m not expecting you to answer, I will court you Cams. And in time, I will marry you para magkaroon na ako ng karapatan na alisin ka sa impyernong bahay na yun.” Hinawakan nito ang kamay nya. “Let’s go home, and I want you to rest. Huwag ka munang mag-isip ng kahit ano ngayon gabi basta magpahinga ka lang.” wika nito habang pinagbubuksan sya ng pinto ng kotse.

Tahimik lang ang byahe nila pabalik sa kanilang bahay. Wala ni isa man ang nagsasalita kaya nabibingi na si Camae sa katahimikan. Mahal sya ni Jake, iyon ang pinakamalaking rebelasyon na nangyari ngayong araw sa kanya. Tama ito, hindi sya mag-iisip ngayon gabi. Matutulog lang sya, ipapahinga nya ang pagod nyang isipan.

****

“Ginabi ka na naman ng uwi?” bungad sa kanya ng kanyang ina. Nasa mesa ito at kasalukuyang nag-aalmusal kasama ng pangalawang pamilya nito. “Sino na namang kasama mo? Yang bestfriend mo kunong si Jake? Mamaya magugulat nalang kami dito na buntis ka na pala.” Nakataas ang kilay na wika ng kanyang ina.

“As if we care Mommy.” Maarteng wika ng kapatid nyang si Leslie. “Pakiabot nga sakin yung bread.” Utos pa nito sa kanya.

“Leslie andyan lang sa harap mo yung tinapay kunin mo.” Sita dito ng padrasto nya.

“Hayaan mo si Camae ang magbigay kay Leslie, trabaho naman nya yan.” Gatong pa ng kanyang ina.

Iniaabot nya na lang ang tinapay sa kapatid, sa tuwing sabay-sabay silang nag-aalmusal ay ramdam na ramdam nya ang malamig na pagtrato ng kanyang ina at kapatid kaya mabilis nyang inubos ang kanyang kape at nagpasintabi bago tumayo. Sakto namang tumunog ang doorbell nila at bumungad sa kanya ang isang bouquet ng red roses.

“Good morning love,” bati sa kanya ni Jake. “for you.” Inabot nito ang bulaklak. Mukhang seryoso talaga ang lalaki sa sinabing manliligaw ito. “Idinaan ko lang yan bago ako pumunta ng ospital. Take care and I’ll get in touch.” Wika ng lalaki at dali-dali ng nagpaalam.  Saktong pag-alis ni Jake ay dumaan naman si Calsey sa harap ng bahay nila. Bakas sa mukha ng dalaga ang poot sa kanya. Ikinibit nya na lang ang balikat at sinagot ang nagiingay na telepono.

“Ayyyyyyyyy!” matinis na sigaw ni Britanny sa kabilang linya. Inilayo nya ang kanyang cellphone dahil masakit sa tenga ang tili nito.

“Ano ba ang sakit ha.”

“Eh pano ba yan bestfriend, opisyal ng nanliligaw si Kuya sa iyo! Sabi ko na nga ba mahal ka non eh! Sagutin mo na agad si Kuya, para matupad na yung matagal ko ng pangarap na maging real sister na kita.” Mahabang pahayag ni Tanny.

“Ewan ko Tan, naguguluhan pa ko. Hindi-” naputol ang sasabihin nya ng marinig nya ang sigaw ng kanyang ina. Tinatawag sya nito. Dali dali syang nagpaalam kay Tanny bago pumasok sa loob.

“Aba may nagkamaling bigyan ka ng bulaklak?” nakataas-kilay na wika ni Leslie. “Galing ba yan dun sa bestfriend kuno mo?”nakaingos na tanong nito.

Hindi nya pinansin ang kapatid at diretso sya kung nasaan ang kanyang ina. “Bakit po?” tanong niya dito.

“Off ni Manang Lupe kaya bahala ka dito sa bahay, aalis kami.” Yun lamang ang sinabi nito at bigla syang iniwan. Eton a naman, katulong na naman ang papel nya tuwing Linggo. Okay lang sa kanya as long as wala ang mga ito sa bahay.

Masigla nyang ginawa ang lahat ng gawaing bahay dahil may panibagong pinagkukunan sya ng lakas. Masaya sya yon ang nasisiguro nya sa kabila ng hindi magandang pakikitungo ng pamilya nya sa kanya.Andyan si Jake, mahal sya ng lalaki at lagi sya nitong pinasasaya. Tama si Tanny, dapat hindi nya na patagalin ang pagsagot kay Jake.

****

Lumipas ang mga araw at hindi nakakalimot si Jake na padalhan sya ng mga bulaklak kapag busy ito. At kapag may oras na ito, lagi syang ipinapasyal ng binata. Jake showed her the different meaning of love. And everyday, her love for him grew more and more. She planned to finally make their relationship official later. Manonood sila ng concert ng isang sikat na banda, treat daw ng binata iyon para sa kanya.

Hindi pa rin nagbabago ang pakikitungo ng kaniyang ina sa kanya at maging ng kapatid. At napansin nyang pati ang padrasto nya ay nag-iiba na ng ugali. Minsan nahuhuli nyang nakatingin ito sa kanya at bigla syang kikilabutan sa ngisi nito.  Pero hindi nya na binibigyan ng puwang na paiyakin sya ng kanyang pamilya. Lalo pa ngayong may Jake na laging andyan para sa kanya. Damang-dama nya ang pagmamahal sa kanya ng lalaki. Kaya naman ngayong gabi ay sasagutin nya na ito. Wala syang magiging problema sa side ni Jake dahil simula ng malaman ng Tita Beth na nililigawan na sya ng binata ay mas kinagiliwan s ya ng ginang.

Tumunog ang message alert ng cellphone nya at nagulat sya ng makitang may  text si Calsey sa kanya.

“Meet me, important. ASAP.- Calsey” yon ang laman ng message ng dalaga.

Naguluhan sya kung bakit gusto nitong makausap sya. Matagal na rin naman nyang hindi nakikita ang dalaga simula ng kumalat sa lugar nila na opisyal ng nanliligaw si Jake sa kaniya.

She decided to call Calsey to ask what her business is. Sinabi nitong sandali lang daw silang mag-uusap dahil lilipad na ito sa States para doon mag practice ng medesina.

Sinabi ng dalaga na kung pwede magpunta sya sa bahay ng mga ito. Tinignan nya ang oras at dahil may panahon pa sya bago sya sunduin ni Jake ay pumayag na sya. Tinungo nya ang tahanan ni Calsey at nakita nyang hinihintay na sya ng dalaga.

“Thank you for coming, I just have a feeling na I should tell you what I know to save you from further misery.” Agad na bungad ng dalaga. Naguluhan sya sa sinabi nito kaya sumunod na lang sya ng igiya siya nito papunta sa garden.

“You see Carla May, Jake is just fulfilling a dead kid’s wish.” Diretsong wika ng dalaga.

“Anong ibig mong sabihin?”

“Years ago, Matthew, your brother, and Jake made a promise. You might say na usapang musmos lang yun pero sa tingin ko tumatak iyon sa isipan ni Jake.”

“Bakit hindi mo na lang diretsuhin?” bigla syang nalungkot ng marinig ang pangalan ng Kuya Matthew nya.

“Oh, mukhang nagmamadali ka, may date ba kayo ng Knight in Shining armor mo?” hinagod sya nito ng tingin mula ulo hanggang paa. “Andon ako ng piliting mangako ni Matthew si Jake na kung magkakalayo-layo kayong pamilya ay aalagaan, mamahalin at pakakasalan ka ni Jake sa tamang panahon. Imagine how can a 9 year old kid made someone promise to do those things?” natatawang wika ni Calsey.

Naguluhan si Camae sa sinasabi ng dalaga. Ang kuya nya pinilit si Jake na mangako na bantayan at alagaan sya? Kaya ba ngayon nagpahayag ng pagmamahal si Jake dahil ngayon na ang tamang pagkakataon na tuparin ang pangako sa yumao nyang kapatid?

“You’re clever, you know. Tama ka, now is the time to fulfill your brother’s wish. Jake promised Matthew that he will take care of you and eventually you will be his wife. Maybe Matthew felt he will not live that long, kaya ginawa nya yun. Pity Camae, nagpapanggap si Jake na mahal ka nya para tuparin lang ang ipinangako nya sa kapatid mo. How pathetic can you get? Nahulog ka sa ganong klaseng pambobola?” nanunuyang wika pa ni Calsey.

“No, you’re lying.” Tanging nasambit nya. “No my dear girl, hindi ako nagsisinungaling. Go ahead ask him, I’m sure natatandaan nya yun lahat. I need to prepare myself before we leave. Thanks for dropping by, goodluck.” Pagtataboy ng dalaga sa kanya. Wala sa loob na lumabas sya sa bakuran nila Calsey at bumalik sa kanilang bahay. Diretso sya sa kanyang kwarto at masagana na namang dumaloy ang kanyang luha. Kinuha nya ang larawan ng Kuya Matthew nya “Kuya, totoo ba yun? Dahil lang sa iyo kaya ako minamahal ni Jake?”

“Hey anong problema?” tanong ni Jake sa kanya. Dumating pala ito ng hindi nya namamalayan.

Tinignan nya ito ng blangkong ekspresyon. Alam nyang mali ang maghinanakit agad sa lalaki, she have to ask him first before jumping into conclusions. “Tell me, kaya mo ba ko nililigawan at sinasabi mong mahal mo ko ay dahil sa pangako mo kay Kuya noon?” direstong wika nya. Kunot-noong lumapit sa kanya ang binata.

“Saan mo naman nakuha yan?”

“Just answer me, may pinag-usapan ba kayo ni Kuya dati?”

“For goodness sake, Camae! Nine years old lang kami ng kapatid mo ng mangyari yun. You think seseryosohin ko yun?”

“So it’s true, may usapan nga kayo ni Kuya.” Kumalas sya sa pagkakayakap nito. “Mahal mo ko dahil tinutupad mo ang pangako mo sa kanya,hindi mo ko minamahal ng totoo.” Lumuluhang wika nya.

“How could you say that when all I want is to make you happy? When I say I love you, I mean it. Matagal na kitang mahal and jeez, Carla May!” huminto ito at iniharap sya “ilang taon na ang nakakalipas tingin mo maaalala ko pa yun?” bakas ang hinanakit sa mukha ng binata.

“All along I thought, mahal mo na din ako. Pero ngayon may doubts ka? Hindi pa ba sapat lahat ng ipinakita ko sayo? Mahal na mahal kita, hindi mo ba ramdam na totoo ako?” huling wika ng lalaki bago sya iniwanan. Alam nyang nasaktan nya si Jake ngunit gusto lamang nyang makasiguro. Mukhang nagalit na sa kanya si Jake, itinaboy ba nya ang kaisa-isang taong nagmamahal sa kanya.Umiyak lang sya ng umiyak hanggang makatulog sya. Sana hindi nalang sya nakipag-usap kay Calsey, hindi na sana nagulo ang utak nya.

****

Naramdaman nyang may humahawak sa hita nya. Ang natatandaan nya suot nya ang bestidang bigay ni Tita Beth sa kanya. Pero bakit pakiramdam nya may ibang tao syang kasama. Nagising ang diwa nya ng maramdamang may humaplos ulit sa kanyang hita. Nahihintakutan syang bumangon upang mawindang ng makita ang kanyang padrasto na nasa loob ng kanyang silid.

“Ano pong ginagawa nyo dito?” takot na tanong nya.

“Wala, maglalaro lang tayo.” Inilabas nito ang hawak na patalim. “Kapag hindi ka pumayag, papatayin ko ang nanay mo. Matagal na kong nabwibwisit sa nanay mo akala mo ba, kaya balewala sakin kung patayin ko sya.” Wika ng lalaki. Kitang-kita nya ang pamumula ng mga mata nito. Sisigaw na sana sya ng takpan nito ang kanyang bibig. Tangkang hihilain nito ang damit nya ng bumukas ang kanyang pinto.

“Alexis! Anong ginagawa mo sa kwarto ng babaeng yan?” galit na wika ng kanyang ina. “Mama, tulungan mo ko, pinagtatangkaan nya ako.” Umiiyak na wika nya sa ina.

“Marina,yang malandi mong anak ilang araw na akong inaakit. Kanina iniwan nyang bukas ang pinto nya para sumunod ako.” Pagsisinungaling ng lalaki.

“Hindi totoo yan, Mama, nagising akong nandito na sya  sa loob ng kwarto ko. Pinag-” hindi na nya naituloy ang sasabihin dahil malutong na sampal ang ibinigay ng kanyang ina sa kanya.

“Malandi kang babae ka. Hindi ka lang malas sa buhay ko, ikaw na nga ang dahilan ng pagkawala ni Joaquin ngayon aagawin mo pa si Alexis!” galit na galit na wika ng kanyang ina. Kinaladkad sya nito palabas ng kwarto nya.

“Nang dahil sa kalikutan mo nawala si Joaquin at Matthew! Nang dahil sayo, namatay ang mag-ama ko. Isa kang salot, kung hindi ka nila hinanap noong nawala ka di sana buhay pa sila ngayon! Kung hindi dahil sa pagiging gala mo, hindi sila maaksidente at buhay pa sana hanggang ngayon ang anak ko at asawa!” galit na galit na wika ng kanyang ina. Iyak lang sya ng iyak, wala syang karamay walang tutulong sa kanya kapag sinaktan sya ng kanyang ina. Sana narito si Jake para ipagtanggol sya.

“Alam mo ba pinagsisihan ko ang pag-aampon namin sayo! Kung hindi ka napulot ni Joaquin Masaya sana ang buhay namin.” Natigagal sya sa narinig mula sa ina. “Oo, hindi kita anak! Hindi ka naming kadugo kaya wala akong pakelam sayo!” muli sya nitong nilapitan at sinampal ng malakas. “Nararapat lang sayo ang lahat ng naranasan mo dahil malas ka, malas ka sa buhay ko. Lumayas ka!”  pagtataboy sa kanya ng kanyang ina. Ipinagtulakan pa sya nito palabas ng bahay at nagkukumpulan na ang mga tao sa paligid nya.

Hindi mailarawan ni Camae ang nararamdaman nya. Namanhid na yata ang buong pagkatao nya. Winasak ng kinilala nyang ina ang natitirang piraso ng buhay nya. Hindi siya anak nito kaya ganon na lamang ang pagtrato sa kaniya.

Naramdaman nyang may nagbuhat sa kanya. Hinang-hina sya para alamin kung sino ang taong iyon pero hindi nya na kailangan pang manghula. Kilalang-kilala nya ang amoy ng lalaki. “Jake..” mahinang usal nya.

Buhat sya ng lalaki hanggang sa makarating sila sa bahay ng mga ito. Naramdaman nya na lamang na nakahiga na sya sa kama at may nagpupunas sa mukha nya.  Marahang halik sa kanyang labi ang nakapagpamulat sa kanya.

“Mahal na mahal kita Camae at hinding-hindi na ko papayag na may mangyari pang ganito sayo. Pakakasalan kita sa ayaw at sa gusto mo. I want you to spend your life with me. And I will make everyday special para mahalin mo rin ako. Matutunan mo din akong mahalin, love.” Madamdaming pahayag ni Jake.

“Shh, I’m sorry kung pinagdudahan ko ang pagmamahal mo. Hindi ko lang kasi makakaya kapag niloko mo ko, o pinaasa lang. Dahil mahal kita eh, takot akong masaktan.” Pag-amin nya dito.

“Love, tingin mo ba magagawa pa kitang saktan sa kabila ng lahat ng sakit na naranasan mo sa buhay mo? I promised myself that, I rather hurt myself for not having you than to hurt you. Hinding-hindi kita sasaktan. I will always be here for you my girl.” Muling wika ni Jake at ginawaran sya ng halik sa noo.

“Thank you for always being here.” Napahinto sya sa naalala. Muli na naman ang pagtulo ng luha nya. “Hindi niya ako anak kaya ganon sya. Kaya hindi nya ko pinaniwalaan ng sabihin kong pinagtangkaan ako ng lalaking yun.” Humahagulgol na wika nya.

“Hush, let’s leave them all behind. You will start your life again, with me. I will help you to put back the pieces of your life again. With me, with my family, with our own family Camae. Marry me love.”

She looked at his eyes. Funny how his stares can melt all the pain in her heart. She love this man who love her more than she could ever think of. And yes, she is more than willing to be his wife. She knew, he will never leave her and she can feel his unconditional love.

“Yes, I will marry you Jake.” Nakangitng sagot nya. Sa kabila ng pumutok na labi nya, mababakas ang ngiti. Oras na magpakasal na sila,muli syang mabubuo. “Thank you for being here with me.” Wika nya sa lalaki at ginawaran ito ng masuyong halik.

“I will be here for you, until eternity love.” Sagot ni Jake.

Panatag na ang kalooban ni Camae sa kabila ng mga pagsubok at paghihirap na pinagdaanan nya. Hindi madaling maka-moveon sa nangyari sa kinilala nyang pamilya pero sa tulong ng lalaking nagmamahal sa kanya, alam nya na ang paghilom ay mabilis na mangyayari.

Perhaps, love can heal all wounds.

THE END. 

****