CRAWL BACK TO LOVE CHAPTER 10

CHAPTER 10

They only have two performances left. Pangalawa sa huli ang group song number nila. Pagkatapos niyang umawit ay pumasok na ang mga kasama sa stage. Together they sang “I’ll be there for you”. They danced and laughed while singing. You can clearly see that they are having fun. Natapos ang group performance nila. Patrick’s mother, Tita Beth, entered the stage and became the host. Nagpalit sila ng damit para sa huli nilang pagtatanghal. They all decided to wear supra shoes, green pa rin ang sa kanya at ang kay James ay puti. Her shoes  matched James shirt too. The girls are wearing black blouse and tight jeans. The color of their shoes matched their partners shirt as well.

“These kids really know how to rock, right?” tanong nito sa audience. Isang malakas na “Yes” ang narinig sa lugar. “As we all know, today is Devon’s 17^th birthday and her very first birthday in our country. Napakagandang way para mabigyan tayong lahat ng kasiyahan at hindi lang yan, the kid have a big heart. Napasaya na nya tayo kasama ang kanyang mga kaibigan ay makakatulong din sya sa pamamagitan natin. I’m so proud of these kids for doing a great job.” Palakpakan ang mga tao sa sinabi ni Mrs. Beth.

“And I’m so proud of all the parents – syempre kasama na ko dun” nasundan iyon ng tawanan.

“And now ladies and gentlemen, here are the kids for their last performance.”pagtatapos ng ina ni Patrick na muling nasundan ng palakpakan.

The stage is ready and they are too. Nakapuwesto na sila at nakahanda sa pagtugtog ng musika. Partner partner sila sa huling sayaw na gagawin. Siya at si James, si Ivan at Tricia, si Fretzie at si Patrick, si Joe at ang isang member na si Kyra at si Ryan kasama ang crush nitong si Tippie.

Everybody see's it's you

I'm the one that lost the view 

Everybody says we're through 

I hope you haven't said it too 

So where 

Do we go from here 

With all this fear in our eyes

And where 

Can love take us now

We've been so far down

We can still touch the sky

James lifted her and held her tight. Pigil nya ang hininga habang yakap at buhat sya ni  James.

If we crawl

Till we can walk again 

Then we'll run 

Until we're strong enough to jump

Then we'll fly

Until there is no end

James is behind her holding her first on her hips then on her shoulders, pero dahil ayun sa steps nila, she took away his hand but he insisted on putting it there.

So lets crawl, crawl, crawl

Back to love, Yeah

Back to love, Yeah

Hiyawan at tilian ang mga nanood dahil sila ang nasa gitna ng mga sumasayaw.  Umalis sila sa stage at naiwan sina Tricia at Ivan.

Why did I change the pace

Hearts were never meant to race

I always felt the need for space

But now I can't reach your face

Tricia, Ivan, Patrick and Fretzie and the rest except James and Devon danced the whole second stanza with the lifting and jumping. They held their breaths when the girls jumped to be in the boys’ arms.Her and James solo part again.

So where 

Are you standing now

Are you in the crowd of my faults

 Their moves are so intimate, her heart hammering on her chest. Their gazes locked, and…

Love, can you see my hand?

I need one more chance

We can still have it all 

The part that she will hold James’ face and James hugging her, she almost lost her phase when he whispered “I love you” to her. Her mind is in hiatus and she just let him take her when he stand up. The show must go on, she should continue dancing even her thoughts are now disturbed. Seryoso si James at nakatingin sa mga mata nya ng nagsabi ito ng “I love you”. Hindi muna nya dapat isipin yun sa ngayon ngunit nasisiguro nyang tama ang narinig nya. Malapit ng matapos ang sayaw at lahat na ng mga pares ay nasa stage na ulit.

Everybody see's it's you

Well I never wanna lose that view

So we'll crawl (if we crawl)

Till we can walk again 

Then we'll run 

Until we're strong enough to jump

Then we'll fly

Until there is no end

So lets crawl, crawl, crawl

So we'll crawl (ooh)

Till we can walk again (till we can walk again)

Then we'll run (we'll run)

Until we're strong enough to jump (until we're strong enough to jump)

Then we'll fly (then we'll fly)

Until there is no end

Sa huling linya ng kanta kung saan magkalapit ang mukha ng mga pareha, inulit na naman ni James ang sinabi nito. “I love you Devon”.  Nakatitig lamang siya dito, nagtatanong ang mga mata kung bakit sinabi ni James iyon. Hinawakan ng binata ang kanyang kamay hanggang sa matapos ang musika.

So let's crawl, let's crawl, lets crawl

Back to love 

Back to love yeah

Back to love…

Natapos ang kanta at ang kanilang sayaw, they bowed to their audience ngunit hindi pa din binibitiwan ni James ang kamay nya hanggang sa magpasalamat sila sa mga taong nanood at nakibahagi sa kanilang pagtatanghal. They group-hugged and thank the Lord for their successful mini-concert. Bakas sa mukha ng mga tao ang kasiyahan at ang enjoyment sa mga napanood napagtatanghal. Iisa lang ang hindi maipinta ang mukha sa napanood na huling pagtatanghal, ang Ate Ann ni James na agad umalis matapos ang huling sayaw.

“Congratulations Princess! And to all of you,” wika ni Mrs. Palacios. “You guys are the bomb!” patuloy na papuri nito sa kanila. Her Mommy was about to hug her ng makita nito ang pagkakasiklop ng mga kamay nila ni James.

 Pasimple nyang kinalas ang kamay sa binata ngunit mahigpit ang hawak nito. Pinandilatan nya ito na ikinatawa ng Mommy nya. Nahihiya sya sa ina na makitang kahawak-kamay si James baka magalit ito lalo na ang Dada nya. Muli syang nagtangkang alisin ang kamay ng binata ngunit mahigpit parin ang kapit nito. Hanggang sa … “Aray!” reklamo ni James. Hinampas nya kasi ang kamay nito upang pakawalan siya. Nakita nyang namumula ang kamay ng binata at naguilty naman sya kaya hinawakan nya iyon at hinipan. Matapos hipan ay muli nyang hinarap ang ina na may makahulugang ngiti sa mga labi. Her mother hugged her and whispered “You know what dear, bagay na bagay kayo ni James.”

Napamulagat sya sa sinabi nito. “Mommy!”  Tatawa-tawa lamang ang kanyang ina ng matanawan nilang parating ang kanyang ama kasama ng isang pamilyar na tao na matagal na nyang hindi nakikita. She ran towards them and hugged the man that she missed so much.

“Bret! Gosh, its really you. Oh boy, I miss you!” salubong nya kay Bret.

“Hey there pretty girl, Happy Birthday.” Bati nito sa kanya at iniabot ang isang kahon at bungkos ng red tulips.

“Iha, he saw you up there. And…” wika ng kanyang ama at tumingin sa gawi ni James. Nakamasid lamang ang binata sa kanila kasama ang iba pa nilang kaibigan.

“Oh by the way guys, this is Bret Johnson.” Pakilala nya kay Bret sa mga kasama. “He’s my best bud in the States. Why not introduce yourselves to him. “ wika nya sa mga kaibigan.

Isa-isang nagpakilala ang mga ito sa pangunguna ni Joe. Malugod naming tinanggap ni Bret ang pakikipagkamay ng bawat isa. Huling nagpakilala si James at inilahad ang kamay kay Bret ngunit lumipas ang ilang segundo ay hindi pa rin inaabot ni Bret ang kamay ng binata. Babawiin na sana ni James ang pakikipagkamay ng abutin iyon ni Bret. They shook hands but Devon felt that there’s a silent war going on between them. She can see it with their cold stares at each other.

Her mother broke down the silence when she called them to eat. Hindi pa nga pala sila nakakain pasado alas nuwebe na. Napunta lahat ng atensyon niya kay Bret dahil nagmula pa ito sa airport at dumiretso lang sa kanila upang manood ng kanilang pagtatanghal. Sa tuwing mapapadako ang tingin nya kay James ay nahuhuli nya itong nakatingin sa kanya. At sa tuwing titingin sya sa binata naaalala nya ang nangyari habang sila ay sumasayaw.

“Halika na James umuwi na tayo.” Narinig nya ang boses ng ate ng binata. Bumalik ito upang sunduin ang kapatid at tulad ng dati, nakairap na naman ito sa kanya ngunit magiliw ito sa ibang kaibigan ni James.

“Okay ate teka lang,” sagot ni James dito. Nakita nyang palapit ito sa gawi nila ni Bret at may dinudukot sa loob ng jacket nito.

“Excuse me,” panimula ni James. “Uuwi na kami ni Ate, at Happy Birthday pala ulit. Here..” wika nito at iniabot sa kanya ang isang notebook na may ribbon. She wondered what’s inside that little thing pero mamaya nya na titignan kung ano iyon.

“Thanks James. Ingat kayo sa pag-uwi and Thank You.” Iyon lamang ang naisip nyang sabihin sa binata kahit gustong-gusto nyang tanungin ito tungkol sa tatlong salitang binanggit nito ng dalawang beses.

Nakatalikod na ang binata ng muli syang mag-angat ng tingin. She wanted to call him again and tell him that she feel the same way too but she took hold of herself. Baka nagkakamali lang sya ng akala at baka niloloko lang sya ng binata. “Right, baka nga nagbibiro lang si James.” Nawika na lamang ni Devon. Ang mahalaga sa kanya ngayon ay ang matagumpay na pagtatanghal nila at naging masaya ang birthday nya. She could not ask for more, she have a wonderful family and friends that are always with her.